Müşrik

 

Ey tar-ül şebde yekdene parlayan kamer

Kime kıldın secde de geldi bu nur-envar

 

Evvel zamanda maktub ki hürşit biçaredir

O vakd menba-i nurun bir başka güzeldendir

 

O güzel ki mah-ı ziya beyaz teninden gelir

Ve gecenin tek ab-dih’i şol güzel handesidir

 

Ey ciheti her gazelimin ve müşrikliğimin, anladım

 

Kitab-ul Tekvin’de penc-şenbeh beyhudeymiş meğer

Küll-i afakın hüsnü sensin, şöyle dursun kamer