Dilber

Men o dilberi nazar eyleyende

Durdu zemân incimâd oldu her yan

Hüsn-i târ-ı zülf-ü şâhı görende

Vurup dîli etdi harâb u nisân

Şi'r oldu her ne yazdı dîl-i şikeste

Zülf-ü şâh bildim târ-ı Harût ayân

Çeşm-ü şâhının nazarı kadehte

Halk etdi herhal a’ferîde bir âsümân

Ol nece nîgah ki zira’ düşende

Nâbû d’ider zâtı’dan fikr-i sivân

Men razıyam ol yaşasam behiştde

Yeter ki çeşm-ü şâhın ola rıdvan

Bâb-ı lebin nen açar bağ-ül iremde

Bî-haberem o nefs-i çün gülistan

Rîh-i revânın zira üfleyende

Şénî’ âlem ol gay’rı kalmaz virân

Ol hüsn-ü engüşt ki bildim Âden’de

Elmayı veren, mesûl-ül âdem’yan

Men razıyam olmasam asl-ı behiştde

Dest-i şâhı tutsam yeterdir cihân

Sebb-i tehr la’melâik-i üftâde

Mühayyir-ûl ukul o ince miyân

İlla etmezdü ş’ir dîl-i şikeste

Hüsün-ü nûr-envâr-ül şâh olmadan