Vapur II

Bir vapurun geceyle dolan köşelerinde büzüşmüş oturuyorum. Üstümdeki kalın ve biraz kaşındıran giysilerle değil, senin hayalinle ısıtıyorum bedenimi. Çevremde gerçekleşen her şeyi anlayabilecek kadar uyanık, hiçbirine tepki veremeyecek kadar uykuluyum. Vapur sallandıkça başıma vuran cam beni uyanık tutuyor ve seninle ilgili tüm hayallerimin zihnime taarruz etmesine izin veriyor. Ama hayaller dahi asla mutlu bitmiyor, sadece hikayenin sonunda gözlerime bakmanı arzuluyorum. O bakışlarından senin asla kuramayacağın cümleler çıkartmak, sonra her birine şu denizler kadar büyük anlamlar yükleyip hatırlarına sayfalarca yazmak istiyorum. Ta ki kağıtlar pes edinceye, senin inkar ettiğin sevgimi onlar kabulleninceye kadar yazmak... Gereken her zahmete ben katlanacağım, konuşmana bile gerek yok. Sadece... Sadece tekrar gözlerime bak, hatta ne yap biliyor musun? Gülümse! Hiçbir şey yaşanmamış gibi arsızca gülümse... Birisi dışarı çıkmış olmalı, gecenin doğurduğu soğuk ve temiz bir rüzgar doldu çünkü içeri. Vücudumun her noktasına nazikçe dokunarak hayalini alıp götürdü benden.